Pukkelpop 2011
Ik heb nog een voorbeeld in verband met
lijden over mezelf. Het gaat over de storm op Pukkelpop twee jaar terug.
We stonden allemaal klaar aan het station
om te vertrekken, gepakt en gezakt. We waren met een erg grote bende, ik schat
zo’n 15 man. Na een veilige reis en veel aanschuiven waren we helemaal geïnstalleerd.
De eerste dag is het de gewoonte dat we gewoon op de camping blijven en nog wat
bekomen van de lange treinreis. Plots vloog er niet ver van ons een tent
omhoog, wat erg raar was want het was mooi weer en het waaide niet en er was
ook niemand in de buurt van deze tent. Misschien was dit een voorteken, we
weten het nog steeds niet, maar iedereen van onze bende vond dit achteraf
gezien vreemd.
De dag erna, op 18 augustus waren we
volledig klaar om te gaan feesten. Het was rond 17uur en we trokken naar de
weide. Om 18u stipt stuurde mijn mama een smsje: ‘’Is het daar mooi weer?’’. Ik
antwoorde: ‘’Ja fantastisch!’’. Maar vijftien minuten erna sloeg het noodlot
toe.
Het begon eerst heel erg hard te regenen,
maar wij stonden in een tent, dus we waren veilig. Dachten we. We bleven verder
feesten en het begon te hagelen, binnen dan nog. Dit was heel raar was want de
tenten waren volledig toe langst boven, dus kon het niet anders dan dat de hagel
van langst de zijkanten kwam. Het volk stroomde binnen en er was een hele
mensenmassa aanwezig in de tent, wij besloten om een kijkje te gaan nemen naar
buiten.
De lucht was donkergroen, ik had dit nog
nooit gezien. Plots merkte ik dat er iets aan de hand was. Ik liep samen met
een vriendin (want de rest waren we kwijt door de vele mensen) naar een andere
tent, want we zagen security en natuurlijk wilden we weten wat er aan de hand
was. De mannen van de security namen zakmessen en sneden de tenten door, omdat
deze volledig bol stonden door de hoeveelheid water, wat erg gevaarlijk was.
Vlak daarna stortte een paal in van de tent, wij stonden op afstand. Ik hoorde
overal mensen gillen en weglopen en ik besefte niet meer wat er gebeurde. Het
was een stormloop naar de uitgang van de festivalweide. Eens aangekomen op de
camping lagen alle partytenten die voorheen rechtstonden, plat. Verschillende
tenten waren weggewaaid. Dus ons herkenningspunt om onze kampeerplaats terug te
vinden was niet optimaal. We konden gelukkig constateren dat als ons gerief nog
intact was, wel waren enkele tenten ondergelopen. 
We telden iedereen van onze bende, maar
er waren drie personen tekort. We bleven nog een tijdje wachten, maar we waren
erg ongerust want we hadden al vernomen van andere mensen dat er doden waren
gevallen. Na een uur besloten we om terug te keren naar de festivalweide om ze
te gaan zoeken, maar de ingang was afgesloten door de vele schade en niemand
mocht nog op het festivalterrein. Na een tijdje kwamen de drie naar buiten. Ik was
nog nooit zo gelukkig ze te zien en vloog om hun nek.
We waren terug op de camping, iedereen
veilig en wel. Maar toen deed zich een ander probleem voor, het gsm-netwerk was
overbelast. Dus je dierbaren contacteren lukte niet. Weten dat zij al dingen
hadden gezien op het nieuws kan ik me inbeelden dat ze zeer ongerust waren. Na
een tijdje lukte het dan wel. Ik vond het fantastisch om de hoeveelheid
solidariteit onder de mensen te zien. Iemand van onze buren had erg koud, maar
al zijn kleren waren nat, dus gaf iemand van onze bende een trui. Dit was over
de hele camping zo. Maar het is ook normaal, iedereen heeft elkaar nodig en
bevond zich in hetzelfde drama.
Uiteindelijk zijn we niet teruggekeerd
met de trein, maar heeft een mama van iemand ons komen halen. Wanneer ik
thuiskwam was ik zo blij om mijn mama te zien. Ik zette het nieuws op, want ik
had meer dan de helft van de schade nog niet gezien of ervan gehoord. Ik begon
spontaan te huilen, wetende het feit dat je daar was en dat zo iets gebeurd.
Veel mensen hebben eronder geleden,
jammer genoeg ook de ouders van vijf overleden mensen. En er wordt nog steeds
onder geleden. Ik ben van mening dat het niemands fout is, niemand kon dit
voorspellen, want het was een uitzonderlijke storm. Het is fantastisch om te
zien hoe de mensen elkaar bijstonden en nog steeds bijstaan. Ik heb veel
respect Chokri Mahassine, want doorheen de vreselijke situatie is ook hij sterk
gebleven en voor ons opgekomen.
Hier is nog een filmpje ter nagedachtenis: http://www.youtube.com/watch?v=AOIT3_i2oeE
Geen opmerkingen:
Een reactie posten